Cukrzyca jest jedną z największych epidemii, jakie kiedykolwiek dotknęły ludzkość. Obecnie miliony ludzi umierają każdego roku z powodu sercowo-naczyniowych powikłań cukrzycy. W 2021 roku ponad pół miliarda osób na całym świecie zostało dotkniętych tą chorobą. Już teraz przewiduje się dalszy wzrost liczby zachorowań na cukrzycę w nadchodzących dziesięcioleciach, co sugeruje, że komórkowe przyczyny tej pandemii nie zostały jeszcze w pełni wyjaśnione.
Cukrzyca to grupa chorób metabolicznych, których wspólną cechą jest hiperglikemia, czyli podwyższony poziom cukru we krwi. Przyczyną cukrzycy jest albo brak własnej insuliny (cukrzyca typu 1), albo jej nieskuteczne działanie (cukrzyca typu 2, cukrzyca ciążowa). Długotrwały wysoki poziom cukru we krwi ma szkodliwy wpływ na organizm. Ponadto jest odpowiedzialny za stan niedoboru witaminy C. Powodem tego jest strukturalne podobieństwo cząsteczki glukozy i cząsteczki witaminy C. Witamina C jest transportowana do komórek naczyń krwionośnych przez maleńkie pompy umieszczone w błonach komórkowych. U pacjentów z cukrzycą pompy te zatykają się przez nadmiar cukru we krwi. Powoduje, że do komórek dociera mniej cząsteczek witaminy C. Komórkowy niedobór witaminy C zaburza produkcję kolagenu. To z kolei osłabia ściany naczyń krwionośnych, powodując ich biologiczną „naprawę” poprzez odkładanie się cholesterolu i tworzenie blaszek miażdżycowych.
AGE
Ponadto wysoki poziom cukru we krwi powoduje glikację („powlekanie cukrem”) komórek i zaburza ich normalne funkcjonowanie. Te złożone struktury cukrowe, nazywamy końcowymi produktami zaawansowanej glikacji (AGE). Mogą one znacząco zaburzać prawidłowe krążenie krwi i inne funkcje narządów. W momencie gdy odkładają się one w ścianach naczyń krwionośnych, wysoki poziom cukru we krwi powoduje glikację („powlekanie cukrem”) komórek. Proces ten zaburza zatem ich prawidłowe funkcjonowanie. AGE wywołuje również stany zapalne oraz jest odpowiedzialne za wysyp wolnych rodników. To wszystko uszkadza oczywiście układy narządów, w tym komórki nerwowe powodując neuropatię cukrzycową.
Mikroskładniki odżywcze a cukrzyca
Według dr Ratha główną przyczyną cukrzycy typu 2 jest długotrwały niedobór niezbędnych składników odżywczych. Badania przeprowadzone w Instytucie dr Ratha dokumentują skuteczność mikroskładników odżywczych w utrzymaniu prawidłowego poziomu cukru we krwi. Zwłaszcza gdy połączy się je na zasadzie synergii. To również potwierdzają badaniach dr Ratha.
Cukrzyca w badaniach Instytutu dr Ratha
Najnowsze badanie opublikowane przez Instytut dr Ratha dokumentuje rolę mikroelementów i ich specyficznych połączeń w metabolizmie cukrzycy. Badanie to potwierdza prawidłowe wykorzystanie glukozy przez komórki. Tym samym obniża się jej poziom we krwi, co chroni komórki przed ich uszkodzeniem. Trzy formuły użyte w omawianym badaniu to: formuła podstawowa, formuła mineralna oraz formuła zawierająca witaminy D3 i K2. Były one stosowane pojedynczo oraz w połączeniu. W przypadku braku insuliny wszystkie trzy preparaty stosowane indywidualnie były skuteczne w zwiększaniu wychwytu glukozy przez komórki mięśni szkieletowych. Jednak ich połączenie zwiększyło wychwyt glukozy przez komórkę o 450%. Preparaty zastosowane w obecności niskiej dawki insuliny dodatkowo zwiększyły pobór glukozy przez komórki mięśniowe o prawie 1445% w porównaniu z kontrolą.
Składy formuł mikroskładników odżywczych testowanych w badaniu
Uszkodzenie nerwów lub neuropatia jest jednym z głównych powikłań cukrzycy. Komórki nerwowe obumierają w obecności AGE. Badanie potwierdza, że pojedynczo stosowane formuły chronią komórki nerwowe, a gdy są używane w połączeniu, 80% komórek jest odpornych na uszkodzenia spowodowane przez AGE. Takie połączenie zwiększyła również wydzielanie insuliny przez komórki trzustki o 232%.
Medycyna konwencjonalna kontra medycyna komórkowa
Konwencjonalne podejście do cukrzycy ma na celu sztuczne obniżenie poziomu glukozy we krwi. Odwrotnie, suplementacja mikroelementami pomaga w normalizacji poziomu glukozy we krwi poprzez zwiększenie wychwytu glukozy przez komórki. Jest to ważne dla zwiększenia produkcji bioenergii wymaganej do normalnego funkcjonowania wszystkich systemów. We wcześniejszym badaniu porównawczym mikroskładników odżywczych i metforminy, leku przeciwcukrzycowego, wykazaliśmy, że mikroskładniki odżywcze mają podobną skuteczność i wiele dodatkowych korzyści zdrowotnych w porównaniu z metforminą. Oczywiste jest, że połączenie określonych mikroskładników odżywczych skutecznie oddziałuje na wiele kluczowych mechanizmów metabolizmu cukru i jest naturalnym i bezpiecznym podejściem do kontrolowania poziomu cukru we krwi.
Niedawno opublikowane badanie potwierdza, że można w naturalny sposób walczyć z upośledzonym metabolizmem glukozy i cukrzycą. Co najważniejsze, wychwyt glukozy przez ludzkie komórki może być znacznie zwiększony nawet przy braku insuliny. Wyniki te sugerują, że skuteczność mikroskładników odżywczych wykracza poza leczenie preparatami farmaceutycznymi, ponieważ mikroskładniki mogą uzupełniać a w niektórych przypadkach nawet zastępować działanie insuliny. Ponadto te bioaktywne substancje są w stanie chronić komórki organizmu przed uszkodzeniami spowodowanymi występującym przy cukrzycy zaburzonym metabolizmem glukozy. Odpowiednio opracowane formuły mikroskładników odżywczych mogą więc jednocześnie wpływać na ważne aspekty metabolizmu osób z cukrzycą, które wykraczają daleko poza obniżanie poziomu glukozy we krwi. To nowe podejście należy uznać za skuteczny i nie powodujący skutków ubocznych środek zapobiegania i leczenia cukrzycy.
