Nasza książka „Nazistowskie korzenie Brukselskiej Unii Europejskiej”, opublikowana w 2010 roku, i zaktualizowana w 2020 roku, oparta na dokumentach historycznych z międzynarodowych archiwów, pokazuje zupełnie inną historię Europy niż ta propagowana przez polityczny establishment. Początkowo Unia Europejska nie zwracała uwagi na naszą publikację. Niemniej jednak musieliśmy dotknąć wrażliwego tematu, ponieważ strategia ta zmieniła się w 2016 r. Od tego czasu strona internetowa Służby Dyplomatycznej Unii Europejskiej podjęła nieudolne próby wybielenia faktów i odrzucenia książki jako „prokremlowskiej dezinformacji”. Jednak ogólnoświatowa świadomość nazistowskich korzeni UE jest coraz bardziej znana i aceptowana.
Wysiłki mające na celu wybielenie własnej przeszłości są publikowane na stronie internetowej EU vs Disinfo, bazie danych opisanej przez jej twórców (Służbę Dyplomatyczną Unii Europejskiej) jako „okręt flagowy grupy zadaniowej ds. dezinformacji”. Uruchomiona w 2015 r. strona ma na celu „lepsze przewidywanie, przeciwdziałanie i reagowanie na prokremlowską dezinformację”, a ponadto stwierdza, że jej „głównym celem jest zwiększenie świadomości społecznej i zrozumienia operacji dezinformacyjnych Kremla oraz pomoc obywatelom w Europie i poza nią w rozwijaniu odporności na cyfrową manipulację informacją i mediami”.
Nie trzeba dodawać, Fundacja Zdrowia dr. Ratha nie jest zaangażowana w kremlowskie kampanie lub operacje dezinformacyjne. Opierając się na dokumentach historycznych z międzynarodowych archiwów, nasza książka po prostu odzwierciedla fakty. Tym bardziej wymowne jest pozorne pragnienie oświecenia „sztandarowego dzieła dezinformacji”, gdy strona internetowa EU vs Disinfo rażąco błędnie cytuje to, co faktycznie przekazujemy w naszej książce. Dlatego zajmiemy się tym bardziej szczegółowo.
UE nie może obalić naszych dowodów
Powołując się na recenzję naszej książki opublikowaną na stronie internetowej Czech Free Press, strona EU vs Disinfo podaje, że twierdzimy, iż UE ma nazistowskie korzenie, ponieważ Walter Hallstein, założyciel Komisji Europejskiej (organu wykonawczego UE), był prominentnym nazistą i członkiem partii nazistowskiej. Strona internetowa nazywa to „dezinformacją” i wyjaśnia, że Hallstein nigdy nie był członkiem partii nazistowskiej, ale trzymał się z dala od nazistów. Słowackie strony internetowe cytujące naszą książkę zostały odrzucone z tego samego powodu.
Odrzucając książkę, strona EU vs Disinfo przytacza dwa źródła jako rzekomy dowód na to, że rozpowszechniamy dezinformację. Pierwszym z nich jest krótka biografia Hallsteina opublikowana przez Fundację Konrada Adenauera na jej stronie internetowej, podczas gdy drugim źródłem jest czterostronicowa biografia Hallsteina autorstwa profesora Uniwersytetu w Kolonii. Co ciekawe, żaden z tych tekstów nie dostarcza nawet jednego wyraźnego dowodu, który obaliłby nasze stwierdzenie. Ponadto, jak już wspomniano, strona internetowa EU vs Disinfo w rzeczywistości błędnie przedstawia to, co stwierdziliśmy w naszej książce. Na przykład, nigdy nie twierdziliśmy, że Walter Hallstein był członkiem NSDAP. Twierdzimy natomiast – i możemy to udowodnić – że był on członkiem oficjalnych organizacji nazistowskich przed II wojną światową i w jej trakcie.
Członkostwo Waltera Hallsteina w oficjalnych organizacjach nazistowskich i jego poparcie dla ideologii nazistowskiej
Stowarzyszenie Narodowosocjalistycznych Niemieckich Prawników zostało założone w 1933 roku, zaraz po przejęciu władzy przez nazistów. W 1936 r. przekształcono ją w osławioną „Narodowosocjalistyczną Ligę Ochrony Prawnej”. Członkostwo w tych organizacjach było ograniczone do osób, które bezkompromisowo wspierały i uczestniczyły we wdrażaniu ideologii nazistowskiej. W memorandum, które Hallstein wysłał do przedstawiciela nazistowskiego rządu na Uniwersytecie w Rostocku w 1935 r., zadeklarował – pod przysięgą – swoje członkostwo w tej organizacji.
Drugie oświadczenie jest podobne. Prawdą jest, że nigdy nie wspomnieliśmy, że Hallstein był „prominentnym nazistą”, jak cytuje strona EU vs Disinfo. Jednak twierdzenie, że „trzymał się z dala od nazistów” nie jest prawdziwe. Nie można też podtrzymywać twierdzenia, że nie popierał ideologii nazistowskiej. Z przemówienia wygłoszonego przez Hallsteina na krótko przed rozpoczęciem II wojny światowej wynika coś wręcz przeciwnego. To zdumiewające przemówienie wygłosił 23 stycznia 1939 r. w „Mahn & Ohlerichs Keller”, jednym z największych miejsc spotkań w Rostocku w tamtym czasie.
Być może najbardziej szokującą rzeczą w tym przemówieniu jest to, że Hallstein wyraźnie stwierdził w nim, że jednym z najważniejszych praw, które należy wprowadzić w zaanektowanych krajach, jest „ustawa o ochronie niemieckiej krwi i niemieckiego honoru”. Innymi słowy, Hallstein otwarcie opowiadał się za egzekwowaniem norymberskich ustaw rasowych jako najważniejszego priorytetu w „Wielkich Niemczech”. Ustawy te wykluczały niemieckich Żydów z obywatelstwa Rzeszy i zakazywały im zawierania małżeństw, a także stosunków pozamałżeńskich z „obywatelami krwi niemieckiej lub pokrewnej”.
Wiemy na pewno, że Hallstein wygłosił to przemówienie publicznie, ponieważ posiadamy kopię jego oryginalnego rękopisu. Dysponujemy również relacją prasową z jego przemówienia. Potwierdza on miejsce i datę przemówienia oraz opisuje, że wśród obecnych gości była cała elita nazistowskiego państwa w regionie Rostocku. Posiadamy również kopię oficjalnego zaproszenia na to wydarzenie. To również potwierdza tytuł i datę przemówienia.
Dowody na nazistowskie korzenie UE są przytłaczające
Ostatecznie jednak nasza książka nie dotyczy wyłącznie Hallsteina, ponieważ łączy kilka źródeł historycznych, aby udowodnić ponad wszelką wątpliwość, że plan budowy Unii Europejskiej został opracowany już w Trzeciej Rzeszy. Szczególnie ważną rolę w tym planowaniu odegrał narodowosocjalistyczny instytut badawczy z siedzibą w Dreźnie, mało znany wówczas jak i obecnie, kierowany przez człowieka o nazwisku Arno Sölter.
W 1941 r. Sölter podsumował plany nazistów dotyczące powojennej Europy w książce zatytułowanej „Das Großraumkartell. Instrument organizacji rynku przemysłowego w nowej Europie”. Jego książka opisuje wszystkie kluczowe elementy, które napotykamy dziś w UE, takie jak niewybieralna Komisja Europejska, która służy jako organ wykonawczy tej konstrukcji, oraz system „dyrektyw” wykorzystywanych do tworzenia prawa. Sam Hallstein podobnie odniósł się do stosowania dyrektyw we wspomnianym przemówieniu wygłoszonym w Rostocku w 1939 roku.
Kolejnym dowodem na powojenne plany nazistów był norymberski proces w sprawie zbrodni wojennych kartelu farmaceutyczno-chemicznego IG Farben (składającego się z firm Bayer, BASF, Hoechst i innych), który odbył się w dniach od 14 sierpnia 1947 do 30 lipca 1948 roku. Omawiając zarzuty przeciwko Fritzowi ter Meerowi, starszemu dyrektorowi IG Farben, jego doradca prawny dr Berndt wyraźnie stwierdził, że koncepcja „całkowitego europejskiego obszaru gospodarczego” ukształtowała cele jego klienta podczas wojny.
Patrząc na przytłaczające dowody, które przedstawiamy w naszej książce, jasne jest, że strona internetowa EU vs Disinfo nie jest źródłem prawdziwych i niewprowadzających w błąd informacji, ale jest w zasadzie sama zaangażowana w celowe rozpowszechnianie dezinformacji. Każdy, kto samodzielnie przeanalizuje dowody, z łatwością dostrzeże słabe próby ukrycia prawdziwego pochodzenia Brukselskiej Unii Europejskiej. Wiedza o nazistowskich korzeniach UE gwałtownie wzrosła na całym świecie w ostatnich latach i wydaje się, że desperacja ze strony tego politycznego konstruktu nie jest inna.