Witamina C i jej ogromne znaczenie dla zdrowia jest niekwestionowane. Mikroskładnik ten znają wszyscy – i to nie bez powodu. Prawie żadna inna witamina nie spełnia tak wielu różnych funkcji w organizmie. W tym artykule przedstawimy kilka informacji o historii i właściwościach tego wszechstronnego mikroskładnika odżywczego.
Historia witaminy C
Witamina C ma długą historię. Znana stała się na całym świecie dzięki szkorbutowi, chorobie na którą marynarze chorowali między XV a XVIII w. Podczas wielomiesięcznych rejsów wielu marynarzy cierpiało z powodu wyczerpania, krwawienia dziąseł, utraty zębów i zaniku mięśni; setki tysięcy z nich zginęło w męczarniach.
Szkorbut
Dr Albert Szent-Györgyi otrzymał w 1937 roku Nagrodę Nobla za badania nad kwasem askorbinowym (witaminą C).
Wysoka śmiertelność na statkach doprowadziła do pierwszych systematycznych dochodzeń w sprawie przyczyn śmierci. W połowie XVIII w. szkocki lekarz okrętowy James Lind odkrył wreszcie metodę leczenia tej przerażającej choroby. Uwaga: sok z cytryny i kiszoną kapustę! Oprócz stosowanych wówczas w kuchniach okrętowych solonego mięsa i sucharów dołożono do diety również owoce cytrusowe i kiszoną kapustę. Dzięki czemu Królewska Marynarka Wojenna nie traciła już ludzi umierających na szkorbut. Nie wiedziano wówczas jeszcze, że środkiem ratującym wówczas życie była witamina C zawarta w żywności.
Nagroda Nobla
Dopiero na początku XX w. brak witaminy C został wyraźnie określony jako przyczyna szkorbutu. Węgierski lekarz dr Albert Szent-Györgyi zidentyfikował witaminę C jako biologiczną molekułę, która może zapobiegać i leczyć szkorbut. W 1937 r. otrzymał za swoją pracę i odkrycie Nagrodę Nobla.
Witamina C: Podstawowe znaczenie dla nowej koncepcji naukowej
Od tego czasu wielu naukowców poświęciło się dalszym badaniom nad witaminą C. Poznano bowiem ogromne znaczenie tego mikroskładnika odżywczego dla zdrowia. Wśród tego zacnego grona ludzi nauki znalazło się również dwóch wielkich naukowców. Dwukrotny laureat Nagrody Nobla dr Linus Pauling i jego ostatni bliski współpracownik dr med. Matthias Rath. Dr Rath właśnie, ponad trzy dekady temu, odkrył związek między niedoborem witaminy C a chorobami serca.
Dr med. Matthias Rath (po prawej) z dwukrotnym laureatem Nagrody Nobla dr Linusem Paulingiem.
Wraz z odkryciem związku pomiędzy witaminą C z atakami serca, dr Rath wprowadził przełomową koncepcję. Koncepcja ta mówi, że choroby układu krążenia są wczesną formą szkorbutu. Przewlekły niedobór witaminy C prowadzi do zmniejszenia produkcji najważniejszego składnika tkanki łącznej – kolagenu – i w konsekwencji do osłabienia i niestabilności ścian tętnic.
Witamina C a lipoproteina(a)
Jednocześnie w ścianach naczyń dochodzi do osadzania się lipoproteiny(a) – w skrócie Lp(a). Proces ten jest mechanizmem naprawczym organizmu, który zapobiega – w przypadku wyczerpania zapasów witaminy C (szkorbut) – szybkiej śmierci przez wykrwawienie. Jeśli stan chronicznego niedoboru witaminy C utrzymuje się przez lata, to proces naprawy trwa do momentu całkowitego zamknięcia przekroju tętnicy. Może to prowadzić do zawału serca lub udaru mózgu.
Kolagen
Witamina C wspomaga również produkcję kolagenu. Kolagen natomiast zapewnia naturalną stabilność ścian tętnic. Tym samym eliminuje potrzebę osadzania cząsteczek naprawczych Lp(a) w ścianach naczyń krwionośnych.
Witamina C a nowotwory
Zdolność witaminy C do stabilizowania osłabionej tkanki łącznej odgrywa również rolę w hamowaniu rozprzestrzeniania się raka. Produkcja enzymów rozpuszczających kolagen i związane z tym niszczenie tkanki łącznej to kluczowe mechanizmy, które umożliwiają rozprzestrzenianie się raka w organizmie. Jako niezbędny składnik do produkcji kolagenu, witamina C kapsluje guzy nowotworowe. Odbywa się to poprzez gęsty płaszcz kolagenowy. Sprawia to, że prawie niemożliwe jest rozprzestrzenienie się komórek nowotworowych do sąsiednich tkanek.
Apoptoza komórek nowotworowych
Witamina C jest również w stanie selektywnie zabijać komórki nowotworowe. Decydującym procesem jest w tym przypadku “samobójstwo” (apoptoza) komórek nowotworowych, które może być zainicjowane właśnie przez witaminę C. Mikroskładnik ten odgrywa również decydującą rolę w zapobieganiu nowotworom: Wyłapuje wolne rodniki, dzięki czemu chroni komórki przed stresem oksydacyjnym, który zaliczany jest do jednego z głównych czynników ryzyka rozwoju raka.
Badania
Instytut Badawczy Dr Ratha w San Jose, Kalifornia (USA).
Liczne badania Instytutu dr Ratha wielokrotnie dowiodły skuteczności witaminy C w walce z rakiem. Podczas gdy witamina C jest bez wątpienia jedną z najważniejszych witamin, to Medycyna Komórkowa wykorzystuje również wiele innych mikroskładników odżywczych w celu osiągnięcia jak najlepszych korzyści dla zdrowia. Stosowanie zasady synergii jest podstawową cechą opracowanych w Instytucie Badawczym dr Ratha Programów Zdrowia Komórkowego.
Witamina C w walce z rakiem
W 2020 r., 28 lat po pierwszej publikacji przełomowego odkrycia dr Ratha, biuletyn amerykańskiego Narodowego Instytutu Walki z Rakiem (NCI), jednego z największych instytutów badań nad rakiem na świecie, zalecił lekarzom stosowanie wysokich dawek witaminy C w walce z rakiem.
SARS-Cov-2
W związku z histerią wywołaną koronawirusem należy również podkreślić rolę witaminy C przy infekcjach wirusowych. Wiadomo, że witamina C, w odpowiednim stężeniu, hamuje wiele wirusów. Badania Instytutu dr Ratha wykazały, że witamina C, wraz z innymi specyficznymi mikroskładnikami odżywczymi, jest skuteczna w zwalczaniu kluczowych mechanizmów infekcji wirusowej. Obejmują to hamowanie replikacji wirusów i stabilizację tkanki łącznej, co może pomóc w powstrzymaniu rozprzestrzeniania się wirusów.
Witamina dla zdrowia
Odkrycia i praca dr Ratha i innych naukowców nad witaminami zaowocowały w ciągu ostatnich dwóch dekad niezliczonymi badaniami nad mikroelementami. Dzięki tym badaniom znamy dzisiaj szeroki zakres korzyści zdrowotnych witaminy C: Oprócz istotnego wkładu w tworzenie tkanki łącznej, znane są również jej właściwości antyoksydacyjne i immunostymulujące. Witamina C zapewnia również szybsze gojenie się ran i zapobiega licznym chorobom przewlekłym.
Kofaktor enzymów biologicznych
Inną kluczową funkcją witaminy C jest jej rola jako kofaktora dla pewnych enzymów biologicznych, które są potrzebne do lepszego metabolizmu cholesterolu, trójglicerydów i innych czynników ryzyka chorób serca. Witamina C funkcjonuje również jako molekuła energetyczna, która pomaga w ładowaniu źródeł energii w komórkach. Jest ona również ważna dla produkcji karnityny, cząsteczki, która transportuje kwasy tłuszczowe do mitochondriów w celu produkcji energii. Witamina C jest również potrzebna do regeneracji witaminy E, glutationu i innych cząsteczek ochronnych komórek. Witamina C zwiększa wchłanianie wapnia w organizmie i pełni ważne funkcje ochronne. Neutralizuje różne toksyny i chroni zdrowe komórki przed skutkami ubocznymi leków farmaceutycznych i innymi szkodliwymi wpływami.
Coraz większe uznanie, a także niezliczone ilości badań nad tym “wszechstronnym” mikroskładnikiem odżywczym pozwalają na wysunięcie następującego wniosku: Witamina C przyczynia się znacząco i kompleksowo do ochrony naszego zdrowia. Jeśli jest ona dostarczana w połączeniu z innymi ważnymi mikroelementami, to jej skuteczność może zostać zwiększona.
